សំណួរ​ទី ១៖

តើអ្នករំពឹងទុកយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះចំពោះ UWC និង ខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ មុនពេលអ្នកទៅដល់សាលា UWC ប្រសិនបើអ្នកអាច រំលឹកឡើងវិញ?

Question 1: 

What were your expectations about UWC and yourself before you went to UWC if you could recall any?

ខ្ញុំមានអាយុ ១៣ ឆ្នាំ នៅពេលដែលខ្ញុំទទួលបានអាហារូបករណ៍ UWC ទៅសិក្សានៅប្រទេស សិង្ហបុរី។ អ្វីដែលខ្ញុំចាំជាងគេនោះគឺ ខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៍រំភើប។ ខ្ញុំមិនដឹងថាអ្វីៗនឹងមានរូបរាងយ៉ាងដូចម្តេចទេនៅក្នុងពិភពថ្មីមួយនេះ ប៉ុន្តែខ្ញុំពិតជារំភើបនឹងឃើញអ្វីៗ ដែលថ្មី ជួបមនុស្សថ្មីមកពីប្រទេសផ្សេងៗ ក៏ដូចជាធ្វើដំណើរទៅប្រទេសថ្មីៗ។ ខ្ញុំរំពឹងថានឹងបានបន្តការសិក្សានៅសហរដ្ឋអាមេរិច បន្ទាប់ពីរៀនចប់នៅ UWC ដូចរៀមច្បងមុនៗដែលខ្ញុំបានជួប។ សំរាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំចង់ឲ្យខ្លួនឯងប្រសើរជាងមុន និងឆ្លាតជាងមុន។ ខ្ញុំចង់មានការផ្លាស់ប្តូរ និង លូតលាស់ ក្នុងអត្ថន័យណាមួយដែលសមស្របនឹង លក្ខខណ្ឌ័ជាមនុស្សល្អ និងសិស្សល្អ ក្នុងសាលាថ្មីរបស់ ខ្ញុំនេះ។ 

I was thirteen years old when I received the UWC scholarship to study in Singapore. What I can remember is I was excited. I didn’t know how everything would look like in this new world, but I was excited to see new things, meet new people from other countries, and travel to new countries. I expected to continue high education in the US after UWC as that was the trend for older UWC students that I met. As for myself, I wanted to be a better, smarter version of myself. I was willing to change and grow, whatever it may mean in order to be a great person and student in this new school.

សំណួរទី ២៖

តើអ្នករៀនបានអ្វីខ្លះពី UWC និង ពីខ្លួនឯង បន្ទាប់ពីចាកចេញពី UWC?

Question 2:

What did you learn about UWC and yourself after you left UWC?

UWC គឺជាកន្លែងមួយដែលផ្សព្វផ្សាយនិងគាំទ្រភាពស្មើគ្នា ​សន្តិភាព​ ភាពចម្រុះ និងការចង់ដឹងចង់ឃើញរបស់ពិភពលោក ដែលខ្ញុំចង់បន្តនាំយកតម្លៃទាំងនេះទៅកន្លែងផ្សេងៗ។ និយាយបែបនេះមិនមែនបានន័យថា ខ្ញុំគិតថាអ្វីៗនៅ UWC សុទ្ធតែល្អឥតខ្ចោះនោះទេ។ នៅពេលថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានគិតឆ្លុះបញ្ចាំងអំពី រយះពេលដែលខ្ញុំកំពុងរស់នៅទីនេះ ហើយភ្ញាក់ខ្លួនថា ខ្ញុំកំពុងរស់នៅ និង សិក្សាក្នុងស្ថាប័នលំដាប់កំពូល ដែលមានកិត្យានុភាព និងកិត្តនាមដ៏ល្បីល្បាញ។ UWC ចូលរួមលើកតំកើងភាពចម្រុះពូជសាសន៍ ប៉ុន្តែក៏នៅតែស្ថិតក្នុងរបទជនជាតិស្បែកស។ ដូច្នេះ វាមានភាពងាយស្រួលក្នុងការទទួលឥទ្ធិពលពីជនជាតិស្បែកស។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ UWC សម្បូរទៅដោយឱកាសជាច្រើន។ ម្នាក់ៗតែងតែព្យាយាមលើកទឹកចិត្តឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដើម្បីឈោងយកសក្កានុពលជាអតិបរមា ដែលនេះបង្កើតទៅជាវប្បធម៌ មមាញឹក ខិតខំប្រឹងប្រែង គ្រប់ពេលវេលា។ បរិយាកាសនេះក៏ផ្លាស់ប្តូរខ្ញុំឲ្យក្លាយជាដូចនេះដែរ។ ខ្ញុំត្រូវបានបង្រៀនឲ្យខិតខំឲ្យកាន់តែ ខ្លាំង ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរពិភពលោក ហើយត្រូវធ្វើទោះស្ថិតក្នុងកាលះទេសះណាក៏ដោយ។ ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមឃើញថាខ្លួនឯងពិបាកនឹងធ្វើឲ្យខ្លួន ទំនេរបន្ទាប់ពីចេញពីUWC ខ្ញុំសុំានឹងភាពមមាញឹកគ្រប់ពេលវេលាទៅហើយ។ ខ្ញុំក៏ស្គាល់ខ្លួនឯងបន្ថែម រួមទាំងពិភពលោកតាមរយះ បទពិសោធន៍ខ្លួនឯងកន្លងមក។ ខ្ញុំបានបង្កើតទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សជាច្រើននៅជុំវិញពិភពលោក។ ខ្ញុំបានស្វែងយល់ថា ខ្ញុំមិន ត្រឹមតែជាពលរដ្ឋរបស់ប្រទេសតែមួយនោះទេ តែជាពលរដ្ឋនៃពិភពលោក។ វាជាអារម្មណ៍មួយដែលខ្ញុំគិតថា សំណាងខ្លាំងណាស់ តែពេលខ្លះក៏ជាអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់មួយដែរ។ ឥលូវនេះ ខ្ញុំដឹងថាទោះជាខ្ញុំនឹងធ្វើអ្វីក៏ដោយក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងព្យាយាមលើកស្ទួយ អ្នកនៅជុំវិញខ្លួនខ្ញុំគ្រប់ទីកន្លែងដែលខ្ញុំទៅ។ និយាយម្យ៉ាងទៀតគឺ ខ្ញុំចង់ជួយសហគមន៍ជាធំ មិនមែនគ្រាន់តែខ្លួនឯងនោះទេ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ខ្ញុំបានយល់ពីតម្រូវការដែលត្រូវស្វែងរកវិធីសាស្រ្តធ្វើការដោយសុខភាពល្អ ជាជាងបង្ខំខ្លួនឯងឲ្យហួសកំរិតជាមួយនឹង ភាពរំពឹងទុកខ្ពស់ ដែលខ្ញុំតែងកំណត់សំរាប់ខ្លួនឯងគ្រប់ពេល។

UWC is an idealistic place that preaches equality, peace, diversity and curiosity for the world that I’d like to bring to places outside of UWC. Having said that, I don’t think that everything in UWC was perfect. Especially recently, I’ve reflected more on my time there and realised that I was living and studying in a very prestigious as well as privileged institution. UWC celebrates diversity but is very westernised. Thus, it is easy to be kind of “white-washed” there. On the other hand, UWC was full of opportunities. Everyone seems to encourage everyone to reach their full potential – which also created this busy culture to reaching and striving all the time. Thus, I’ve learned that I am a product of this place. I have been taught to strive for more, to change the world, and to do that at any cost. I find myself struggling to relax after leaving UWC, I've been so used to doing things all the time. I also know more about myself and the world through the experiences I have there. I created many good connections with people around the world. I’ve learned that I am no citizen to just one place but to the world. This is a very lucky feeling to have but also a confusing one at times. Now I know that whatever I do for the rest of my life, I’d like to try to make an impact that lifts others up with me wherever I go. In other words, I want to help the bigger community, not just myself in life. On the other hand, I’ve learned the need to find a healthy way to do that and not burn myself out with expectations that I need to keep accomplishing all the time. 

សំណួរទី ៣៖

តើបទពិសោធន៍នៅUWC របស់អ្នកបានជួយអ្វីខ្លះដល់អ្នកដើម្បីតម្រង់ទិសនៃដំណើរបន្ទាប់របស់អ្នក?

Question 3:

How did your UWC experience help you navigate your next journey?

ដោយបានឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ កម្មសិក្សា IB និង ការរៀនពោរពេញដោយវប្បធម៌រវាងគ្នានៅ UWC វាពិតជាបានជួយខ្ញុំច្រើន ណាស់ពេលដែលត្រូវបន្តការសិក្សាថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យ។ ប្រសិនបើខ្ញុំចេញពីប្រទេសកម្ពុជាផ្ទាល់ ទៅរៀននៅសហរដ្ឋអាមេរិច នោះខ្ញុំប្រាកដជាមិនបានត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ និងមានភាពភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះវប្បធម៌ថ្មីៗ ក៏ដូចជារបៀបរស់នៅ។ ការភ្ជាប់ទំនាក់ទំនង ជាមួយមិត្ត និង គ្រូនៅ UWC ក៏ជួយសំរួលក្នុងការរស់នៅនៃបរិបទថ្មីនេះដែរ។ ដោយសារខ្ញុំបានដកឃ្លាមួយឆ្នាំក្នុងចន្លោះ UWC និង មហាវិទ្យាល័យ ហើយដោយសារខ្ញុំជាមនុស្សដែលតែងចង់ភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សផ្សេងៗគ្នា ខ្ញុំបានមកដល់មហាវិទ្យាល័យជាមួយនឹងផ្នត់គំនិតថាខ្ញុំនឹងមិននៅក្នុងរង្វង់បិទជិតមួយទេ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំមិនត្រឹមតែរាប់អានជាមួយសិស្ស UWCផ្សេង រឺក៏សិស្សអន្តរជាតិប៉ុណ្ណោះទេ។ ខ្ញុំក៏រាប់អានមិត្តភក្តិដែលជាជនជាតិអាមេរិចផងដែរ។ ប៉ុន្តែអ្វីៗក៏មិនស្រួលរហូតនោះដែរ ពេលខ្លះវាងាយស្រួលក្នុងការបង្កើតចំណងមិត្តភាពជាមួយសិស្ស UWC ផ្សេងទៀតព្រោះពួកយើងសុទ្ធមានបទពិសោធន៍ស្រដៀង គ្នា។ ប៉ុន្តែបើយើងព្យាយាមឲ្យកាន់តែខ្លាំងបន្តិច ហើយជឿថាវាសំខាន់ណាស់ក្នុងការបំបែកចេញពីរង្វង់នេះ នោះអ្នកនឹងរកឃើញ មធ្យោបាយដើម្បីធ្វើវា។ ប្រធានបទផ្សេងៗពី UWC ពិតជាដក់ជាប់ជាមួយខ្ញុំ ដូចជា ការសាងសន្តិភាព យេនដ័រ ការផ្តល់អំណាចដល់យុវជន ពលរដ្ឋសកល និង ភាពជានិរន្តន៍។ អ្វីៗដែល ខ្ញុំចំនាយពេលវេលាជាច្រើនធ្វើ និង រៀននៅ មហាវិទ្យាល័យសព្វថ្ងៃ គឺសុទ្ធសឹងតែ ជាអ្វីដែលខ្ញុំបានដឹងលឺ និងរៀនពី UWC ហើយខ្ញុំពិតជាមានសេចក្តីអំណរគុណខ្លាំងណាស់។ 

Having experienced with the IB program and intercultural learning in UWC really helped me move to a college education. If I were to come straight from Cambodia to study in the US, I would have been way less prepared and more shocked by all the new cultures and ways of living. Connections with friends and teachers in UWC also helped in this new phase of life. Because I took a gap year between UWC and college and being a person who always wants to bridge gaps between different groups of people, I came to college prepared with a mindset that I will not stay in a bubble. Thus, I didn’t just hang out with other UWC or international students. I stepped outside these groups to befriend American students as well. However, this isn’t always easy, there are times that having common experiences with others from UWC makes you just want to be with them. But if you try harder and believe that it’s important to break from the bubble, you’ll find a way to do it. Topics from UWC that really stuck with me are peacebuilding, gender equality, youth empowerment, global citizenship, and sustainability. A lot of what I spend my time doing and learning at college nowadays is actually very influenced and inspired by these topics that I first heard about at UWC, and I am thankful for it.