សំណួរ​ទី ១៖

តើអ្នករំពឹងទុកយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះចំពោះ UWC និង ខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ មុនពេលអ្នកទៅដល់សាលា UWC ប្រសិនបើអ្នកអាច រំលឹកឡើងវិញ?

Question 1: 

What were your expectations about UWC and yourself before you went to UWC if you could recall any?

នៅពេលដែលខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំទទួលបានអាហារូបករណ៍ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់។ ខ្ញុំពិតជារំភើប និង មានមោទនភាព ជាខ្លាំងនូវអ្វីដែលខ្ញុំសំរេចបាន។ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅមាន ការសង្ស័យចំពោះខ្លួនឯង។ ខ្ញុំបារម្ភ ថាតើការសិក្សារបស់ខ្ញុំនឹងទៅជាយ៉ាង ណា និង ថាតើខ្ញុំនឹងបង្ហាញពីប្រទេសរបស់ខ្ញុំយ៉ាងដូចម្តេច ដោយប្រើទស្សនះផ្ទាល់ខ្លួននិងមិនទទួលសំពាធពីអ្នកដ៏ទៃ។ ខ្ញុំបានចូលរៀននៅសាលា UWCT ប្រទេសថៃ ដោយដឹងថាខ្ញុំចង់ក្លាយជា អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាហារ។ ខ្ញុំពុំបានខ្ជះខ្ជាយ ពេលវេលា ហើយបានរើសតែមុខវិជ្ជាណាអាចនាំខ្ញុំទៅដល់គោលដៅ តែក្រោយមកទើបខ្ញុំដឹងថាតាមពិតខ្ញុំអាចធ្វើបាន ល្អជាងនេះ។ ខ្ញុំពិតជាចង់ទទួលបានលទ្ធផលល្អក្នុងការសិក្សា ដូច្នេះខ្ញុំក៏បានចំណាយពេល មុនពេលទៅUWC ដើម្បី សិក្សាត្រៀមសំរាប់កម្មវិធីសិក្សា IB ដែលក្រោយមកខ្ញុំពិតជាមានការស្តាយក្រោយ។ បើទោះជាសំពាធក្នុងខ្លួនខ្ញុំកាន់តែ កញ្ច្រោលយ៉ាងណា ក៏ខ្ញុំនៅតែរំពឹងនឹងបង្ហាញពី វប្បធម៍ ជំនឿ និង គំនិតរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំតែងទន្ទឹងចាំ នូវការសន្ទនាជាមួយ មនុស្សមកពីជុំវិញពិភពលោក ដើម្បីតស៊ូមតិ និងគំនិតជាមួយគ្នា។ ខ្ញុំមានចេតនាចង់បង្ហាញពីកំហុសរបស់ខ្ញុំមុនពេល ខ្ញុំទៅ UWCT ដើម្បីអោយអនាគតសិស្ស UWC ដឹង និងមិនដាក់សំពាធខ្លួនឯងខ្លាំងពេក។ ចំណាយពេលវេលាដ៏មានតំលៃ ជាមួយគ្រួសារ និង មិត្តភក្តិ ញុំាអាហារឆ្ញាញ់ៗដែលអ្នកចូលចិត្ត និង រីករាយជាមួយពេលវេលាដែលនៅសេសសល់ មុនពេលអ្នកចេញទៅ UWC ព្រោះថាទោះបីជា ម្ហូបនៅសាលាឆ្ញាញ់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អ្នកនឹងនឹកម្ហូបផ្ទះដែរ។

When I realized I was offered the scholarship, I had mixed feelings. I was very excited and proud of what I accomplished. However, I also felt self-doubt. I was worried about how I was going to perform academically and be a great ambassador of my country while expressing myself without being pressured by the expectations of others. I went to UWCT knowing what I wanted to become: a food scientist. I wasted no time picking subjects that would lead me to my goal, which I sooner realized that I could have done better. I wanted to perform well academically, so I spent most of my pre-UWC time studying to prepare for the IB curriculum, which I later regretted doing. Despite the pressure that mustered inside me, I was also expecting to showcase my culture, belief, and ideology. I was looking forward to all the conversations I would have with people from every corner of the globe, to challenge their thought and to be challenged by others. I intentionally want to outline the mistakes I made before I went to UWCT to let prospective UWC students know to be gentle with themselves. Spend more quality time with your family and friends, eat good food, and enjoy your time before you depart to UWC because no matter how good the food is at school, you will miss your home-cooked meals.

សំណួរទី ២៖

តើអ្នករៀនបានអ្វីខ្លះពី UWC និង ពីខ្លួនឯង បន្ទាប់ពីចាកចេញពី UWC?

Question 2:

What did you learn about UWC and yourself after you left UWC?

បន្ទាប់ពីសិក្សាស្នាក់នៅ UWCT អស់រយះពេល២ឆ្នាំ សាលានេះបានក្លាយជាផ្ទះទី២របស់ខ្ញុំ។ UWCT គឺជាកន្លែងមួយដែលខ្ញុំអាចធ្វើជាខ្លួនខ្ញុំបានដោយមិនមានអ្នកចាំពេបជ្រាយ។ វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំអាចចែករំលែកសម្លេង  គំនិត និង ជំនឿរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំដឹងថានឹងមានអ្នករង់ចាំរិះគន់ដើម្បីស្ថាបនា និងអាចធ្វើអោយទស្សនះខ្ញុំកាន់តែប្រសើរ ឡើង។ ខ្ញុំបានរៀនពី UWC ថាការសិក្សាមិនស្ថិតលើពិន្ទុទាំងអស់ទេ ប៉ុន្តែវាក៏ស្ថិតលើ ការបណ្តុះបណ្តាលធនធានមនុស្ស ឲ្យក្លាយជាអ្នកដឹកនាំ អ្នកផ្លាស់ប្តូរ និង ជាពលរដ្ឋសកល។ កម្មវិធីសិក្សា IB ពិតជាពិបាក ហើយខ្ញុំបានចំនាយពេលជាច្រើន ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលមួយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ ប៉ុន្តែវាពុំមែនជាអ្វីដែល ខ្ញុំចងចាំបំផុតនោះទេ។ អ្វីដែលស្ថិតក្នុងការចងចាំ របស់ខ្ញុំនោះគឺ ការសន្ទនាជាមួយមិត្តជនជាតិថៃរបស់ខ្ញុំអំពី ភាពដូចគ្នារវាងប្រទេសយើងទាំងពីរ ការជជែកគ្នា ដល់យប់ជ្រៅជាមួយមិត្តខ្ញុំមកពី ប្រទេសអេស្ប៉ាញ និង ពិភាក្សាអំពីសម័យខ្មែរក្រហមជាមួយសិស្សប្រវត្តិវិទ្យា ទៅវិញទេ។ ខ្ញុំត្រូវបានបង្ហាញពី សកម្មភាពជាច្រើន នៅ UWCT។ ក្រៅពីចំណាប់អារម្មណ៍លើផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្ត ខ្ញុំចាប់ ផ្តើមដឹងថា ខ្ញុំក៏ចូលចិត្តសិល្បះគំនូរ តាមរយះការចូលរួមពិព័រណ៍គំនូររបស់មិត្តខ្ញុំម្នាក់ ហើយក៏ចាប់ផ្តើមស្វែងយល់ពី ទស្សនះវិជ្ជាសុីជម្រៅ តាមរយះការពិភាក្សាក្នុងថ្នាក់ TOK និងរកឃើញនូវក្តីស្រលាញ់លើកីឡាបាល់បោះ តាមរយះ ការប្រកួតកន្លងមក។ សរុបសេចក្តីមក UWC ជាកន្លែងដែលខ្ញុំអាចពន្លឿន និង ធ្វើឲ្យខ្លួនឯងរីកចម្រើនទាំងការសិក្សា និង ភាពជាមនុស្ស។ ខ្ញុំក៏បានរកឃើញចំណង់ចំណូលចិត្តជាច្រើន ដែលខ្ញុំពុំដែលដឹងកន្លងមក ដោយការសាកល្បងលើ សកម្មភាពទាំងឡាយដែលនៅក្រៅពីរង្វង់សុវត្ថិភាពរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំពិតជាមានអំណរគុណណាស់ ដែលអាចចូលរៀននៅ UWCT និង បានស្គាល់មនុស្សល្អអស្ចារ្យជាច្រើន។

After residing in UWCT for two years, it became my second home. UWCT was a place where I could express myself without being judged. It was a place where I could share my voice, my ideas, and my beliefs, and I knew that people would be open to criticize and improve my point of view. I learned that in UWC, it is not entirely about the grade, but it is about building a group of human beings that will be leaders, change-makers, and global citizens. The IB curriculum was hard and I spent most of my time perfecting it. However, it is not something that I remember the most. What I remember are the conversations I had with my Thai friends about the similarities between our country, the late-night talks about my friend’s business from Spain, and the discussion about the Khmer Rouge with the history students. I was exposed to many different activities in UWCT. Apart from my interest in science, I realized that I enjoy art through attending my friend’s art fair, and was inspired to look deeper into philosophy through all the interesting conversations in my TOK class, and found a love for basketball through all the competitions we had. To sum everything up, UWC was a place where I could accelerate and improve myself academically and as a human being. I discovered many hidden interests by exposing myself to activities that are beyond my comfort zone. I am very grateful to have been able to attend UWCT and to know these amazing human beings.

សំណួរទី ៣៖

តើបទពិសោធន៍នៅUWC របស់អ្នកបានជួយអ្វីខ្លះដល់អ្នកដើម្បីតម្រង់ទិសនៃដំណើរបន្ទាប់របស់អ្នក?

Question 3:

How did your UWC experience help you navigate your next journey?

UWCT បានជួយតម្រង់ទិសនៃដំណើររបស់ខ្ញុំតាមមធ្យោបាយជាច្រើន។ ខ្ញុំអាចបន្តការសិក្សារបស់ខ្ញុំនៅ សហរដ្ឋអាមេរិច ក្រោមការជួយជ្រោមជ្រែងរបស់លោកគ្រូអ្នកគ្រូ នៅ UWCT។ តាមរយះកម្មវិធីសិក្សា IB និង ប្រពន្ធ័ប្រឹក្សាយោបល់ជ្រើសរើសមហាវិទ្យាល័យដ៏រឹងមាំ ខ្ញុំអាចដាក់ពាក្យទៅសកលវិទ្យាល័យល្អៗជាច្រើននៅ ជុំវិញពិភពលោក ដើម្បីចាប់យកក្តីស្រម៉ៃរបស់ខ្ញុំ។ ជាងនេះទៅទៀត UWC ក៏មានសម្ពន្ត័អតីតសិស្សជាច្រើន។ ជាមួយនឹងអតីតសិស្សជាង ២៦០០០ នាក់នៅជុំវិញពិភពលោក ខ្ញុំអាចស្វែងរកជំនួយ អ្នកផ្តល់យោបល់ និង ពត៍មានពីពួកគាត់។ ក្រៅពីឱកាសសិក្សាផ្តល់ឲ្យដោយ UWCT សាលាក៏បានបង្រៀននូវមេរៀនមានតំលៃផ្សេងៗ។ មេរៀនដ៏មានតំលៃមួយដែលខ្ញុំបានរៀន គឺថា អ្នកដ៏ទៃ បើទោះបីជាគេមានភាពខុសគ្នាពីយើង ក៏មិនប្រាកដថាវា ជារឿងខុសនោះដែរ។ មេរៀននេះបានជួយអោយខ្ញុំយល់ពីពិភពលោក ចេញពីទស្សនះផ្សេងៗគ្នា។ ខ្ញុំយល់ថា ការគិតបែបនេះ គឺសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ពិសេសក្នុងបរិយាកាសអន្តរជាតិ ដែលគ្រប់គ្នាមានប្រវត្តិវប្បធម៌ខុសគ្នា ដែលការបញ្ចេញមតិផ្ទុយគ្នាគឺមិនអាចជៀសបាន។ រឿងមួយដែលចាក់ដោតខ្លាំងបំផុតលើខ្ញុំនោះគី ការពិភាក្សាលើប្រធានបទផ្សេងៗ ដែលមិនដែលត្រូវគេលើកមកនិយាយក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ប្រធានបទទាំងនោះ មានដូចជា សិទ្ធិស្ត្រី សហគមន៍ស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា បញ្ហាបរិស្ថាន និង ការប្រកាន់ពូជសាសន៍។ ដោយបានចូលរួម ចំណែកពិភាក្សាអំពីប្រធានបទទាំងនេះ ខ្ញុំកាន់តែស្វែងយល់បានច្រើន និង យល់កាន់តែប្រសើរឡើង។ ខ្ញុំគិតថា ការសន្ទនាទាំងនេះគឺជាគ្រឹះដ៏សំខាន់ ក្នុងការធ្វើអោយពិភពលោកក្លាយជាកន្លែងមួយកាន់តែប្រសើរឡើង ដោយបន្ថយនូវភាពរើសអើង បែងចែកពូជសាសន៍ និង ការបំបិទសិទ្ធិ។ 

UWCT helps me navigate my journey in many different ways. I can continue my education in the United States with the help of faculties at UWCT. From using the IB as our curriculum, and to have a strong and experienced university counseling system, I can apply to many great schools all around the world and pursue my dreams. Furthermore, UWC has a strong alumni connection. With more than 26,000 alumni all around the world, I can seek support, mentorship, or help from them. However, apart from the academic opportunities offered by UWCT, the school also taught me many valuable lessons. One meaningful lesson I learned from UWCT is that other people, with their differences, can also be right. This lesson helps me understand the world from multiple perspectives. In my opinion, this ideology is very important, especially inside an international environment where everyone coming from different cultures and opposing standpoints is inevitable. One thing that strikes me the most was the amount of conversations and discussions I had about topics that I rarely see being addressed in Cambodia. Those topics include women’s rights, the LGBTQ community, environmental crises, and racism. By exposing myself to these unfamiliar topics, I am constantly being educated and improved. In my opinion, these conversations are the foundation to make the world a better place with less segregation, discrimination, and exclusion.